Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego niektóre zdjęcia wydają się tak żywe i pełne energii, podczas gdy inne są bardziej stonowane, prawie monochromatyczne? Klucz do tej tajemnicy leży w saturacji zdjęć, teorii koloru i nasyceniu barw. W tym artykule odkryjemy, jak te elementy kształtują nasze postrzeganie świata przedstawionego na fotografii.

Saturacja to więcej niż tylko intensywność kolorów

Saturacja to po prostu intensywność koloru. Może być nasycona, co oznacza, że kolor jest żywy i intensywny, lub nienasycony, co oznacza, że kolor jest bardziej stonowany, blady, prawie szary. Saturacja może wpływać na nastrój i ton zdjęcia, od dramatycznego i ekscytującego do spokojnego i melancholijnego.

Teoria koloru. Droga do lepszej fotografii

Teoria koloru to fascynujący świat, który wyjaśnia, jak kolory wpływają na nasze emocje, jak je ze sobą łączyć i jak wpływają one na nasze postrzeganie rzeczywistości. Zrozumienie jej podstaw, takich jak koło barw, kontrast i harmonia, może pomóc nam lepiej zrozumieć, jak saturacja wpływa na nasze postrzeganie fotografii.

Koło barw to narzędzie, które fotografowie, artyści i projektanci używają do zrozumienia i eksploracji relacji między różnymi kolorami. To prosty diagram, na którym kolory są rozmieszczone w okręgu, z podstawowymi kolorami – czerwonym, niebieskim i żółtym – równomiernie rozmieszczonymi. Koło barw pokazuje, jak kolory mieszają się, aby utworzyć inne kolory, oraz jak tworzą kontrasty i harmonie.

Kontrast w kontekście teorii koloru odnosi się do różnicy między dwoma kolorami. Gdy dwa kolory są umieszczone obok siebie, mogą wydawać się bardziej jaskrawe lub intensywne. To nazywamy kontrastem kolorów. Na przykład, czerwień umieszczona obok zielonego stworzy silny kontrast, ponieważ są to kolory komplementarne na kole barw.

Harmonia kolorów odnosi się do przyjemnego dla oka zestawienia kolorów. Kolory, które są harmonijne, często pochodzą z tego samego segmentu koła barw – na przykład, różne odcienie niebieskiego mogą tworzyć harmonijną paletę kolorów. Ale harmonia kolorów to nie tylko kolory podobne do siebie. Można tworzyć harmonie kolorów, łącząc kolory, które są przeciwstawne na kole barw, ale mają podobną jasność lub saturację.

Zrozumienie tych podstawowych koncepcji teorii koloru może pomóc nam lepiej zrozumieć, jak manipulować saturacją i nasyceniem barw na naszych zdjęciach. Na przykład, zdjęcie z nasyconymi, kontrastowymi kolorami może wydawać się bardziej dynamiczne i ekscytujące, podczas gdy zdjęcie z mniej nasyconymi, harmonijnymi kolorami może wywołać spokojniejsze, bardziej relaksujące wrażenie.

Nasycenie barw. Gdzie kolor spotyka intensywność

Nasycenie barw to kolejny istotny element, który wpływa na wygląd i odczucia wywoływane przez zdjęcie. Chociaż jest blisko związane z saturacją, nasycenie to nieco inna koncepcja, która odnosi się do głębi lub czystości koloru.

Można myśleć o nasyceniu jako o stopniu, w jakim dany kolor jest „czysty” lub „niezanieczyszczony” innymi kolorami. Kolor jest dobrze nasycony, gdy jest pełny i głęboki, bez domieszki innych kolorów. Na przykład, intensywny błękit nieba na jasnym, słonecznym dniu to przykład koloru o wysokim nasyceniu.

Z drugiej strony, kolor jest słabo nasycony, gdy jest blady, stonowany lub zdominowany przez inne kolory. Na przykład, szary dzień z niebem pokrytym chmurami to przykład obrazu o niskim nasyceniu.

Manipulowanie nasyceniem barw na zdjęciach może mieć duży wpływ na ogólny wygląd i nastrój zdjęcia. Na przykład, zwiększenie nasycenia może sprawić, że kolory na zdjęciu będą wydawać się bardziej żywe i intensywne, co może dodać energii i dynamizmu obrazowi. Z drugiej strony, zmniejszenie nasycenia może nadać obrazowi bardziej stonowany, subtelnier look, który może być idealny do zdjęć o nastrojowym, melancholijnym charakterze.

W praktyce, manipulowanie nasyceniem barw często idzie w parze z manipulacją saturacją. Te dwa elementy są ściśle ze sobą powiązane i razem mogą pomóc w tworzeniu zdjęć, które wyrażają dokładnie to, co chcesz przekazać.

Jak manipulować kolorami jak profesjonalista

Teraz, gdy znamy teorię, czas na praktykę. Istnieje wiele programów do edycji zdjęć, które pozwalają manipulować saturacją i nasyceniem barw, aby uzyskać dokładnie taki efekt, jakiego szukamy. Oto kilka najpopularniejszych:

1. Adobe Photoshop. To profesjonalne oprogramowanie do edycji zdjęć jest dostępne na systemy Windows i Mac. Photoshop nie jest darmowy, ale oferuje niezrównane możliwości jeśli chodzi o manipulację kolorami.
2. Lightroom. Jest to kolejny produkt Adobe, który jest dostępny na systemy Windows i Mac. Lightroom jest płatny, ale jest bardziej skoncentrowany na edycji zdjęć i jest szczególnie mocny w regulacji saturacji i nasycenia.
3. GIMP. To darmowe oprogramowanie do edycji zdjęć jest dostępne na systemy Windows, Mac i Linux. GIMP oferuje wiele zaawansowanych funkcji, w tym możliwość manipulacji kolorami.
4. Paint.NET. To bezpłatne oprogramowanie do edycji zdjęć dostępne na system Windows. Jest łatwy w obsłudze i oferuje podstawowe narzędzia do manipulacji kolorami.
5. Darktable. To darmowe oprogramowanie do edycji zdjęć dostępne na systemy Windows, Mac i Linux. Jest to solidna alternatywa dla Lightrooma, oferująca wiele narzędzi do manipulacji kolorami.
6. Capture One. To profesjonalne oprogramowanie do edycji zdjęć dostępne na systemy Windows i Mac. Capture One jest płatny, ale oferuje szereg zaawansowanych narzędzi do manipulacji kolorami, w tym precyzyjne narzędzia do regulacji saturacji i nasycenia.

Zanim zdecydujesz się na konkretny program, warto wypróbować kilka różnych opcji, aby zobaczyć, który z nich najbardziej Ci odpowiada. Pamiętaj, że niezależnie od wybranego oprogramowania, kluczem do sukcesu jest eksperymentowanie i praktyka.

Kolor, twoje nowe narzędzie

Mamy nadzieję, że ten artykuł pomógł Ci zrozumieć, jak saturacja zdjęć, teoria koloru i nasycenie barw wpływają na nasze postrzeganie świata. Pamiętaj, że te elementy to tylko narzędzia – to, jak z nich korzystasz, zależy od Ciebie. Więc wyjdź na zewnątrz, zrób kilka zdjęć i zobacz, jak możesz manipulować kolorami, aby stworzyć własne, unikalne wizje świata. Czekamy na Twoje prace!

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak profesjonalni fotografowie tworzą takie niesamowite zdjęcia, pełne szczegółów i z niesamowicie wyrazistymi kolorami? Sekretem może być technologia HDR. Jeśli jesteś ciekawy, jak tę technikę wykorzystać w swoim telefonie, jesteś we właściwym miejscu. Przygotuj się na podróż, która przemieni twoje zdjęcia z ładnych na oszałamiające.

HDR: Twoje zdjęcia w nowym świetle

HDR, czyli High Dynamic Range, to technologia, która pozwala na lepsze odwzorowanie różnic między jasnymi i ciemnymi obszarami na zdjęciu. Dzięki temu możemy uchwycić więcej detali, zarówno w cieniach, jak i na jasno oświetlonych obszarach. To jakbyśmy dali naszym zdjęciom okulary, które pozwalają widzieć więcej!

Zasada działania HDR jest dość prosta, ale genialna. Kiedy robisz zdjęcie w trybie HDR, Twój aparat – czy to w profesjonalnym sprzęcie, czy w smartfonie – robi w rzeczywistości kilka zdjęć o różnej ekspozycji: jedno normalne, jedno ciemniejsze (niedoświetlone) i jedno jaśniejsze (prześwietlone). Następnie, technologia HDR łączy te zdjęcia w jedno, wybierając najlepiej naświetlone fragmenty z każdego z nich. Efekt? Zdjęcie z zachowanymi detalami zarówno w cieniach, jak i na jasno oświetlonych obszarach.

Dzięki technologii HDR, możemy uchwycić więcej detali na naszych zdjęciach, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. HDR doskonale radzi sobie z kontrastującymi światłami, zachodami słońca, scenami nocnymi, czy jasnym tłem za oknem. Jak widzisz, HDR to niesamowite narzędzie, które zasługuje na miejsce w twoim repertuarze fotograficznym.

HDR: Kiedy i dlaczego?

HDR jest jak superbohater fotografii – pojawia się, kiedy konieczne jest zbalansowanie światła i cienia. Ale kiedy dokładnie warto z niego skorzystać?

Jednym z najczęstszych zastosowań HDR jest fotografowanie scen o dużym kontraście świetlnym. Wyobraź sobie scenę z jasno oświetlonym tłem i ciemnym pierwszym planem. Może to być na przykład wnętrze pokoju z jasnym oknem w tle, portret osoby z silnym kontrastem światła i cienia na twarzy, czy krajobraz podczas zachodu słońca, kiedy niebo jest jasne, a ziemia zanurzona w cieniu. Bez HDR albo tło będzie zbyt jasne, albo pierwszy plan zbyt ciemny. HDR to rozwiązanie tego problemu, łącząc najlepsze elementy z kilku różnie naświetlonych zdjęć, aby stworzyć obraz, który jest dobrze naświetlony od krawędzi do krawędzi.

Jednak HDR nie jest idealnym rozwiązaniem na każdą okoliczność. Na przykład, jeśli na zdjęciu jest dużo ruchu – ludzie chodzą, liście drzew trzęsą się na wietrze, samochody mijają – HDR może spowodować niechciane rozmycie. Dzieje się tak, ponieważ HDR wymaga wykonania kilku zdjęć, a jeśli obiekty na nich się poruszają, efekt końcowy może być nieostry.

Podobnie, jeśli scena jest już dobrze naświetlona, z dużą ilością naturalnego, miękkiego światła, HDR może być niepotrzebne. W takim przypadku, dodatkowe naświetlanie i łączenie zdjęć może sprawić, że obraz będzie wyglądał nienaturalnie i przetworzony.

HDR to potężne narzędzie, które może znacznie poprawić jakość twoich zdjęć w określonych sytuacjach. Istotne jest jednak, aby wiedzieć, kiedy z niego skorzystać, a kiedy lepiej go wyłączyć. Jak zawsze, najlepszym nauczycielem jest praktyka, więc bierz telefon do ręki i zacznij eksperymentować!

Jak zrobić zdjęcie w trybie HDR na telefonie?

Stworzenie zdjęcia w trybie HDR na telefonie jest proste jak bułka z masłem. Wystarczy wejść w ustawienia aparatu w telefonie i aktywować tryb HDR. Ale co zrobić, jeśli Twój telefon nie oferuje tej funkcji? Nie martw się, istnieje wiele aplikacji, które mogą Ci pomóc. Oto kilka z nich:

1. Snapseed (iOS, Android – darmowe): Snapseed to wszechstronna aplikacja do edycji zdjęć, która oferuje również funkcję HDR. Dzięki temu możesz nie tylko zrobić zdjęcie w trybie HDR, ale także edytować je na wiele innych sposobów.
2. Adobe Lightroom (iOS, Android – darmowe z opcją płatnej subskrypcji): Lightroom od Adobe to jedno z najpopularniejszych narzędzi do edycji zdjęć. Posiada również tryb HDR, który pozwala na stworzenie zdjęć o wysokiej jakości.
3. Pro HDR X (iOS – płatne): Pro HDR X to aplikacja stworzona specjalnie do robienia zdjęć w trybie HDR. Umożliwia kontrolę nad procesem tworzenia zdjęć HDR, od wyboru ustawień ekspozycji po finalną edycję.
4. A Better Camera (Android – darmowe z opcją zakupu wersji premium): A Better Camera to aplikacja, która oferuje wiele funkcji, w tym HDR. Pozwala na tworzenie zdjęć z różnymi efektami, w tym HDR, i oferuje wiele opcji edycji.
5. VividHDR (iOS – płatne): VividHDR to kolejna aplikacja stworzona specjalnie do robienia zdjęć w trybie HDR. Oferuje pięć różnych ustawień HDR, dzięki czemu możesz dostosować efekt do Twoich potrzeb.

Te aplikacje to tylko kilka z wielu dostępnych na rynku. Każda z nich ma swoje mocne i słabe strony, dlatego warto wypróbować kilka, aby zobaczyć, która najbardziej Ci odpowiada.

Kilka wskazówek dla miłośników HDR

Fotografowanie w trybie HDR może przynieść niesamowite rezultaty, ale jak większość rzeczy w życiu, wymaga trochę praktyki. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci osiągnąć najlepsze efekty:

Stabilizacja to klucz. Ponieważ HDR polega na łączeniu kilku zdjęć, ważne jest, aby telefon był stabilny podczas robienia zdjęć. Nawet najmniejszy ruch może spowodować rozmycie lub inne niechciane efekty. Jeśli nie masz statywu, spróbuj oprzeć telefon o coś stabilnego, jak mur, drzewo czy parkan.

Unikaj ruchomych obiektów. Jak już wspomniano, ruchome obiekty i HDR to zazwyczaj nie jest dobre połączenie. Jeśli fotografujesz scenę, w której coś się porusza – na przykład ludzie, zwierzęta czy samochody – efekt końcowy może być nieostry.

Zwróć uwagę na światło. HDR działa najlepiej w scenach o dużym kontraście świetlnym, ale nie każda scena o dużym kontraście będzie odpowiednia do HDR. Jeśli jasne obszary są zbyt jasne, a ciemne zbyt ciemne, HDR może nie być w stanie zrównoważyć tych ekstremów. Zawsze zwracaj uwagę na jakość światła w Twojej scenie.

Eksperymentuj. To może brzmieć jak banał, ale najlepszym sposobem na nauczenie się czegoś nowego jest praktyka. Nie bój się eksperymentować z różnymi ustawieniami, scenami i efektami. Im więcej próbujesz, tym lepiej zrozumiesz, jak i kiedy najlepiej korzystać z HDR.

Pamiętaj, że nawet jeśli nie wszystkie Twoje próby z HDR będą udane, każda z nich jest cenną lekcją. Przede wszystkim, baw się dobrze i ciesz się procesem odkrywania nowych możliwości swojego aparatu!

Ostatni szlif: Edycja zdjęć HDR

Po zrobieniu zdjęcia, możesz je jeszcze ulepszyć dzięki edycji. Większość telefonów ma wbudowane narzędzia do edycji zdjęć, które pomogą Ci podkreślić efekt HDR. Możesz dostosować kontrast, nasycenie i jasność, aby Twoje zdjęcie wyglądało jeszcze lepiej.

I to już koniec naszej podróży po świecie HDR. Teraz, gdy znasz tajniki tej technologii, czas wziąć telefon do ręki i zacząć tworzyć niesamowite zdjęcia. Pamiętaj, praktyka czyni mistrza, więc nie bój się eksperymentować. Czekamy na Twoje oszałamiające zdjęcia!

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego niektóre zdjęcia wydają się tak harmonijne, podczas gdy inne są nieco rażące dla oka? Kluczem do tej tajemnicy jest zrozumienie koła barw – narzędzia, które jest fundamentem dla każdego artysty, projektanta, a także fotografa. W tym artykule odkryjemy, jak koło barw może poprawić Twoje zdjęcia i pomóc Ci lepiej zrozumieć, jakie kolory do siebie pasują, a które nie.

Koło Barw: Wynalazek, który zmienił sztukę

Zróbmy małą podróż w czasie, aby zrozumieć, skąd wzięło się koło barw. Wszystko zaczęło się od genialnego umysłu Sir Isaaca Newtona. Choć większość z nas kojarzy Newtona z jabłkiem i prawami ruchu, to właśnie on jako pierwszy stworzył prosty model koła barw. W XVII wieku, Newton przeprowadził szereg eksperymentów z pryzmatem, który rozdzielał białe światło na siedem barw tęczy.

Te barwy, które układały się w następującej kolejności: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy, stały się podstawą dla tego, co znamy dzisiaj jako koło barw. Newton zauważył, że kiedy te barwy były ponownie połączane, tworzyły białe światło – co było przełomowym odkryciem.

Koncepcja ta była później rozwijana i modyfikowana przez różnych artystów i naukowców. W XIX wieku, koło barw zostało uproszczone do sześciu podstawowych barw: czerwonej, pomarańczowej, żółtej, zielonej, niebieskiej i fioletowej. Ta wersja koła barw jest najczęściej używana dzisiaj, zwłaszcza w kontekście sztuki i designu.

Wiedza o tym, kto i jak stworzył koło barw, jest nie tylko fascynująca, ale również ważna. Daje to kontekst do tego, jak daleko zaszliśmy w zrozumieniu kolorów i jak używamy tej wiedzy w praktyce, szczególnie w fotografii.

Podróż do środka koła barw

Zrozumienie koła barw zaczyna się od zrozumienia jego struktury. Koło barw to model, który pokazuje, jak kolory są ze sobą powiązane. Jest to niezwykle użyteczne narzędzie, które pomaga zrozumieć, jakie kolory dobrze ze sobą współgrają, a które mogą stworzyć niechciane kontrasty.

Koło barw składa się z 12 podstawowych kolorów. Trzy z nich to kolory podstawowe: czerwony, niebieski i żółty. Połączenie tych kolorów tworzy kolory wtórne: zielony (niebieski i żółty), pomarańczowy (czerwony i żółty) i fioletowy (czerwony i niebieski). Na końcu mamy kolory trzeciorzędowe, które powstają przez połączenie koloru podstawowego i wtórnego.

Kolory na kole barw są ułożone w taki sposób, aby pokazać, jak są ze sobą powiązane. Na przykład, czerwony, pomarańczowy i żółty są ułożone obok siebie, tworząc ciepłą stronę koła barw. Z drugiej strony mamy chłodne kolory: zielony, niebieski i fioletowy.

Kiedy już zrozumiesz strukturę koła barw, możesz zacząć tworzyć interesujące kombinacje kolorów. Na przykład, jeśli chcesz stworzyć kontrastujący obraz, możesz wybrać kolory, które są naprzeciwko siebie na kole barw, takie jak czerwony i zielony. Jeśli z kolei szukasz harmonii, możesz wybrać kolory obok siebie na kole barw, jak na przykład niebieski, niebiesko-zielony i zielony.

Zasady harmonii kolorystycznej. Co pasuje do czego?

Zrozumienie, jakie kolory do siebie pasują, jest kluczem do tworzenia harmonijnych obrazów. Koło barw jest tu nieocenionym narzędziem, które pozwala na wizualizację tych relacji kolorystycznych.

Pierwszą zasadą, którą warto znać, jest harmonia komplementarna. Kolory komplementarne to te, które znajdują się naprzeciwko siebie na kole barw. Na przykład, niebieski i pomarańczowy są kolorami komplementarnymi. Stworzą one silny kontrast, który może dodać dynamiki Twoim zdjęciom.

Kolejna zasada to harmonia analogiczna, która polega na łączeniu kolorów, które są obok siebie na kole barw. Tego typu kombinacje są często spotykane w naturze i są postrzegane jako naturalnie harmonijne. Przykładem może być połączenie różnych odcieni zielonego i żółtego, które przypominają krajobraz lata.

Zasada triady to kolejna technika, która polega na wybraniu trzech kolorów, które są równo rozłożone na kole barw. Przykładem może być połączenie czerwieni, niebieskiego i żółtego. Taka triada kolorów tworzy żywe i dynamiczne obrazy.

Na koniec warto wspomnieć o kolorach, które się „gryzą”. Są to kolory, które są zbyt podobne, ale nie identyczne. Na przykład, różne odcienie czerwieni mogą ze sobą „gryźć”, tworząc nieprzyjemny efekt dla oka. Dlatego, gdy pracujesz z podobnymi kolorami, warto zwrócić uwagę na ich odcienie i nasycenie, aby uniknąć tego efektu.

Zrozumienie tych zasad pozwoli Ci świadomie manipulować kolorami na swoich zdjęciach, tworząc obrazy, które przyciągają uwagę i są przyjemne dla oka.

Koło barw w praktyce

Zrozumienie koła barw jest nie tylko teoretycznym ćwiczeniem. W praktyce, koło barw może pomóc Ci tworzyć lepsze zdjęcia, pomagając Ci zdecydować, jakie kolory powinny dominować na Twoim zdjęciu, a jakie powinny służyć jako akcenty.

Kończąc, pamiętaj, że koło barw to tylko narzędzie. To, jak go użyjesz, zależy od Ciebie. Może pomóc Ci stworzyć harmonijne i spójne obrazy, ale nie zapominaj o eksperymentowaniu i łamaniu zasad. W końcu, to jest właśnie sztuka!

Kiedy przeglądasz stare, rodzinne albumy ze zdjęciami, na pewno zauważyłeś charakterystyczny, ciepły odcień, który nadaje tym obrazom niepowtarzalny klimat. Ten odcień, nazywany sepią, to więcej niż tylko kolor – to podróż w czasie, która dodaje głębi i kontekstu naszym wspomnieniom. Ale co to jest sepia? Jak wygląda? I czy jest to samo, co kolor szampański? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej.

Sepia: więcej niż kolor

Sepia, nazwana tak od łacińskiej nazwy morskiego stworzenia – sepii, to kolor, który w fotografii jest często kojarzony z przeszłością. Sepia to ciepły, brązowy odcień, który przypomina kolor starych, wyblakłych zdjęć.

Jednak sepia to nie tylko kolor – to także technika fotograficzna, która była popularna w XIX i na początku XX wieku. Technika ta polegała na zanurzaniu wywołanego zdjęcia w roztworze soli sepii, co nadawało zdjęciom charakterystyczny, brązowy odcień. Dzięki temu zdjęcia były bardziej trwałe i odporne na działanie światła.

Sepia a szampański: różnica leży w szczegółach

Choć sepia i kolor szampański mogą wydawać się podobne, są to dwa różne odcienie. Kolor szampański to delikatny, jasny odcień beżu, który przypomina kolor szampana. Jest to kolor elegancki i subtelny, często kojarzony z luksusem i wyrafinowaniem.

Z drugiej strony, sepia to ciemniejszy, cieplejszy odcień brązu. Jest to kolor nostalgiczny i pełen charakteru, który przypomina o przeszłości i dodaje głębi naszym wspomnieniom.

Sepia: klucz do stworzenia nostalgicznego klimatu

Dzięki swojemu ciepłemu, brązowemu odcieniowi, sepia jest idealnym narzędziem do tworzenia nostalgicznego klimatu. Zarówno w fotografii, jak i w innych formach sztuki, sepia może pomóc przekazać uczucie tęsknoty za przeszłością, dodając głębi i kontekstu naszym obrazom.

W ostatnich latach, sepia zyskała na popularności dzięki mediom społecznościowym, takim jak Instagram. Filtry sepii dostępne na tej platformie umożliwiają użytkownikom dodawanie ciepłego, brązowego odcienia do ich zdjęć za jednym kliknięciem. Dzięki temu, zdjęcia wyglądają na starsze, bardziej nostalgiczne i pełne charakteru, nawet jeśli zostały zrobione chwilę wcześniej na smartfona.

Taka zabawa z kolorem i nastrojem zdjęć to jeden ze sposobów, w jaki technologia pozwala nam na eksperymentowanie z naszymi wspomnieniami i sposobem, w jaki je prezentujemy. Dzięki filtrowi sepii na Instagramie, każdy z nas może dodać do swoich zdjęć odrobinę nostalgii, niezależnie od tego, czy jesteśmy profesjonalnymi fotografami, czy po prostu lubimy dzielić się swoimi wspomnieniami ze światem.

Niezależnie od tego, czy jesteś fotografem, artystą, czy po prostu kochasz kolor, sepia to więcej niż tylko odcień brązu. To kolor, który łączy nas z przeszłością, dodając ciepła i głębi naszym wspomnieniom. A teraz, dzięki platformom takim jak Instagram, sepia jest dostępna dla każdego, kto chce dodać swoim zdjęciom niepowtarzalnego, nostalgicznego klimatu.

Edycja zdjęć może wydawać się początkującym fotografom trudnym zadaniem, jednak różnorodność funkcji programów graficznych ułatwia stworzenie doskonałego obrazu. Dobra obróbka nie musi koncentrować się na wielu narzędziach. Najważniejsze, by ukierunkowana była na wywołanie w widzu konkretnego wrażenia, stymulację procesów interpretacyjnych, gdyż fotografia może wyrazić więcej niż słowa.

Jak przerabiać zdjęcia w Adobe Lightroom?

Na etapie edycji zdjęcia cyfrowe poddawane są takim operacjom jak poprawa kontrastu, jasności bądź nasycenia barw. Zaawansowane programy graficzne oferują także wiele innych możliwości, a ich wybór zależy od preferencji fotografa, przyjętej koncepcji, zastosowanych w trakcie pracy z aparatem technik kompozycyjnych itp. 

Zobacz odbitki zdjęć drukowane na wysokiej jakości papierze Fujitsu®️.

Jednym z najczęściej wykorzystywanych narzędzi jest Adobe Lightroom dostępny za darmo w ramach okresu próbnego. Program opiera się na technologii Adobe Camera Raw, pozwalającej na obsługę ponad 100 nieskompresowanych formatów. W Lightroom każdy fotograf może porządkować swoje zdjęcia, konwertować pliki, przygotowywać kreatywne animacje, tworzyć slajdy itp. Proces edycji odbywa się za pośrednictwem komputera, przeglądarki bądź zainstalowanej na telefonie aplikacji mobilnej. 

Adobe Photoshop Lightroom oferuje wygodne i proste w użyciu suwaki do zmiany ustawień oświetlenia, a funkcje Krzywe tonalne oraz Mikser Kolorów pozwalają na doprecyzowanie nasycenia barw poszczególnych elementów fotografii. W narzędziach kadrowania użytkownik może ustawić takie wartości jak rozmiar oraz proporcje zaznaczonego obszaru zdjęcia. Istnieje również opcja nałożenia dodatkowej nakładki trójpodziału z mocnymi punktami. 

Adobe Lightroom to także idealne rozwiązanie dla osób, które chcą stworzyć zachwycający efekt bokeh, modyfikując głębię ostrości głównego obiektu oraz znajdującego się za nim tła. To duże ułatwienie dla początkujących fotografów, którzy nie mają wprawy w ustawianiu odpowiednich wartości przysłony. Jednym z ogromnych plusów Adobe jest opcja zapisania ustawień konkretnej sekcji, dzięki czemu nie trzeba za każdym razem od nowa wprowadzać preferowanych wartości.

Jak obrabiać zdjęcia w Canvie?

Canva to kolejny program, który cieszy się ogromną popularnością nie tylko wśród fotografów, ale również osób, które chcą wrzucić oryginalną fotkę na swoje media społecznościowe. Największe atuty platformy to prosta obsługa, intuicyjność i różnorodność dostępnych rozwiązań. Canva, podobnie jak Adobe, może być używana na komputerze bądź urządzeniu mobilnym. 

Edycja zdjęć obejmuje dodawanie filtrów, usuwanie tła, bokeh, przycinanie i wiele innych. Istnieje tutaj także możliwość dodawania obiektów, takich jak ramki, designerskie litery czy gify, co pozwala tworzyć ciekawe grafiki. Wielu fotografów podkreśla jednak, że Canva jest dedykowana dla osób, które rozpoczynają swoją przygodę z aparatem. Takie narzędzia jak maskowanie, gradienty, czy też ustawienie krzywych nie działają bowiem tak dobrze, jak w bardziej zaawansowanych programach graficznych.

Jak obrabiać zdjęcia na telefonie?

Smartfony zazwyczaj użytkowane są jako edytory zdjęć udostępnianych na social mediach. Każdy telefon oferuje kilka możliwości obróbki i są one wystarczające dla osób, które nie zwracają uwagi na detale, a chcą mieć po prostu ładną fotkę. Zaawansowaną edycję gwarantują jednak specjalne aplikacje. Poza Adobe i Canvą są to m.in. Pixir oraz Snapseed. Bez problemu mogą z nich skorzystać posiadacze telefonów Android oraz iOS. 

Pixir uznawany jest za jeden z najlepszych programów do edycji zdjęć. Jego funkcje to m.in. nakładanie filtrów i ramek, dodawanie efektów, przycinanie, obracanie oraz zmiana tonacji kolorów. Istnieje również możliwość automatycznego dostosowywania barw. Pixir wygładza, rozmywa i wyostrza obraz w zależności od preferencji użytkownika. Dodatkowym udogodnieniem jest funkcja tworzenia kolaży z wybranych zdjęć. Snapseed oferuje takie same możliwości, a ponadto potrafi dostosowywać pozycję twarzy względem obiektywu, głównie na zdjęciach portretowych.

Obróbka zdjęć to umiejętność, która wymaga doświadczenia oraz znajomości używanego programu. Warto pamiętać, że niepowodzenia na początku nie powinny zniechęcać. Kluczem do sukcesu jest cierpliwość i praktyka. Dla ułatwienia procesu edycji warto wykorzystać dostępne materiały instruktażowe, takie jak filmiki, które szczegółowo omawiają funkcje i narzędzia dostępne w wybranych aplikacjach. Dzięki nim krok po kroku będzie można opanować techniki obróbki zdjęć i osiągnąć zamierzone efekty.

Autorka: Magdalena Skrzypek

Nowoczesne smartfony wyposażone są w wysokiej jakości obiektywy pozwalające na robienie efektownych zdjęć, a na dalszym etapie – obróbkę z użyciem funkcjonalnych aplikacji. Większość fotografii udostępnianych na social mediach to efekt pracy z urządzeniami mobilnymi, dlatego warto znać proste triki, dzięki którym można wyróżnić się spośród innych użytkowników Instagrama, Facebooka czy pozostałych mediów społecznościowych, generując tym samym ruch na profilu.

Jak robić zdjęcia? Kompozycja

Ze względu na swoją funkcjonalność smartfony traktowane są jako prostsze zamienniki dla innych urządzeń – aparatów, odtwarzaczy muzyki, a nawet komputerów. Wpisany w ich system multitasking sprawia, że priorytetem wykonywanych zadań bardzo często staje się szybkość, a nie jakość. Widać to na przykładzie zdjęć, od których nie oczekuje się takiej dbałości o detale, jak w przypadku fotografii tworzonych przy użyciu lustrzanki bądź bezlusterkowca. Jest to błąd. Jak zatem robić dobre zdjęcia telefonem? 

Kluczowe znaczenie ma kompozycja, która odpowiednio stworzona nadaje głębi każdemu elementowi. Dzięki niej zdjęcie nie tylko pięknie wygląda, ale i stwarza pole do różnych interpretacji. Kompozycję można podzielić na statyczną oraz dynamiczną. 

Oferujemy wysokiej jakości odbitki zdjęć na papierze Fujitsu®️.

Pierwsza z nich, kompozycja statyczna, charakteryzuje się pionowymi lub poziomymi kreskami, przecinającymi się zazwyczaj pod kątem prostym. Takie fotografie mają uporządkowany rytm, a każdy z elementów zajmuje jasno określoną przestrzeń.

Kompozycja dynamiczna oddaje natomiast ruch, pełno w niej skosów, zaburzeń schematów, a poszczególne obiekty mogą zachodzić na siebie. Daje to wyjątkowy efekt, bo odbiorca niemalże widzi, jak fotografowane postacie czy przedmioty poruszają się, jakby faktycznie żyły.

Kolejną kwestią, nad którą warto się zastanowić, chcąc robić ładne zdjęcia telefonem, jest sposób kadrowania. I, dla przykładu, w kompozycji zamkniętej wszystkie elementy fotografowane są w całości, nie uciekają poza kadr zdjęcia.

W przypadku otwartego planu jest odwrotnie, więc poszczególne części obiektów mogą wychodzić poza kadr. 

W kontekście kompozycji warto także uwzględnić odpowiednią paletę barw – chłodną bądź ciepłą. Sposób ich łączenia zależy od indywidualnych upodobań, ale również wpisanej w nie symboliki. Dzięki barwom pasującym do charakteru fotografii, jej tematyki, można stworzyć szerokie pole do interpretacji, a tym samym – pobudzić obserwatorów do dyskusji w komentarzach.

Jak robić ładne zdjęcia na Instagram?

Aby robić ładne zdjęcia na social media, w tym także na Instagram, warto zainteresować się teorią fotografii. Dla przykładu, zasada trójpodziału polega na podziale boków zdjęcia na 3 części, przez które przechodzą do przeciwległego boku proste, w efekcie czego powstaje 9 kwadratów. W miejscach przecięcia znajdują się tzw. mocne punkty, w których należy umieścić najważniejsze obiekty zdjęcia, gdyż to właśnie na nich w pierwszej kolejności skupia się odbiorca. Zasada mocnych punktów stoi w opozycji do kompozycji centralnej, gdzie kluczowe elementy znajdują się w środku fotografii. Dzięki trójpodziałowi zdjęcie staje się dynamiczne, interesujące oraz efektowne.

Jak robić profesjonalne zdjęcia telefonem?

Większość modeli smartfonów w aplikacji Aparat wbudowane ma dwa tryby – podstawowy i profesjonalny. Pierwszy z nich kontrolowany jest automatycznie, a praca użytkownika ogranicza się do stuknięcia w dotykowy spust migawki lub wyboru przedniego obiektywu. W trybie profesjonalnym można zapanować nad wszystkimi parametrami fotografowanej scenerii – czasu naświetlania, czułości ISO itp.

Jak robić ładne zdjęcia telefonem?

Jaka jeszcze funkcja pomoże w robieniu ładnych zdjęć telefonem? Jest to tryb HDR, mający zastosowanie w fotografii i grafice. High dynamic range imaging polega na wykonaniu kilku ekspozycji tego samego kadru, z zastosowaniem niejednorodnego oświetlania. Dzięki niemu możliwe jest zrobienie zdjęcia o wysokiej dynamice. 

High dynamic range wymaga zrobienia kilku fotografii z uwzględnieniem cieni, elementów pośrednich oraz świateł, różniących się od siebie wartościami ekspozycji. Następnie wszystkie zdjęcia łączy się w jeden plik poddawany na dalszym etapie mapowaniu natężenia oświetlenia, dzięki czemu kompresji ulega ogólny kontrast przy zachowaniu zmian w jasności pomiędzy poszczególnymi obszarami obrazu.

Jak robić ładne zdjęcia telefonem? Jak widać, nie jest to trudne zadanie, jednak należy pamiętać o zachowaniu dokładności. Warto również mieć na uwadze, że dobre zdjęcia nie zawsze są dosłowne, bardzo często skłaniają one odbiorców głębszych do refleksji. Robienie ładnych zdjęć telefonem może być nie tylko przyjemnym, ale także satysfakcjonującym doświadczeniem artystycznym, dlatego warto ćwiczyć, by osiągać coraz lepsze rezultaty. 

Autorka: Magdalena Skrzypek

Istnieje wiele sposobów na gromadzenie fotografii, a zewnętrzne nośniki i internetowe dyski pozwalają na zaoszczędzenie pamięci komputera. Dzięki nim możliwy jest również dostęp do plików z innych urządzeń, np. smartfonu. Fizyczne nośniki pamięci i wirtualne chmury mają jednak swoje wady. Które rozwiązanie jest zatem lepsze, optymalne?

Jak przechowywać zdjęcia? Na pendrivie

Ogromną popularnością wśród pasjonatów fotografii cieszą się pendrive’y z pamięcią flash do przechowywania zdjęć, będące urządzeniami przenośnymi plug and play, za których zasilanie odpowiada złącze USB. Zaletami tych nośników są m.in. małe rozmiary oraz brak konieczności stosowania stacji dokującej, zasilacza itp. Dostępne na rynku pendrive’y oferują różnorodne wersje pamięci, od 4 GB do 1 TB. 

Ze względu na swoją miniaturową formę pendrive’y są odporne na uszkodzenia mechaniczne, np. upadki z dużej wysokości. Producenci oferują także modele wodoodporne oraz ognioodporne, co z pewnością ma duże znaczenie dla osób pracujących ze swoim sprzętem w terenie. Chcąc zoptymalizować bezpieczeństwo zapisanych danych, warto zdecydować się na zakup pendrive’a, którego odczyt wymaga wprowadzenia hasła lub przyłożenia palca.

Jakie wady mają nośniki plug and play? W przypadku podstawowych wersji istnieje ryzyko skopiowania danych przez niepożądane osoby. Niewielka forma pendrive’ów zapewnia im odporność na uszkodzenia mechaniczne, a jednocześnie zwiększa podatność na zgubienie ich przez użytkowników. Co więcej, nośniki pamięci USB mogą przechwytywać wirusy i złośliwe oprogramowania, które, tworząc swoje kopie, dostają się do innych plików zapisanych na komputerze.

A jaki dysk do przechowywania zdjęć wybrać?

Alternatywnym rozwiązaniem dla pendrive’ów są zewnętrzne dyski do przechowywania zdjęć – HDD lub SSD. Dyski HDD mają magnetyczny talerz oraz igłę do zapisu danych. Pozwalają na gromadzenie wielu plików, jednak same urządzenia wykazują podatność na uszkodzenia oraz zanieczyszczenia. Praca z nimi wymaga zatem ogromnej ostrożności, gdyż np. drobny pył w nadmiernej ilości może prowadzić do uszkodzenia danych lub całego nośnika. Dyski HDD nie są wskazane dla osób stawiających na szybki transfer plików. Prędkość odczytu i zapisu wynosi zwykle 150 MB/s. 

Realizujemy także odbitki zdjęć w wielu formatach – zobacz szczegóły.

Półprzewodnikowe nośniki, czyli dyski SSD, mają natomiast czipy oraz kontrolery, odpowiadające za zarządzanie danymi. Nie są one tak delikatne jak HDD, a ponadto generują mniejszy hałas przy świetnej wydajności pobieranej mocy. Prędkość zapisu i odczytu sięga natomiast 7000 MB/s. Są też oczywiście nieco droższe.

Jaki dysk wybrać? Wszystko zależy od indywidualnych potrzeb i formatu plików. Do przechowywania zdjęć RAW najlepiej sprawdzi się dysk HDD, którego pojemność może wynosić kilka lub kilkanaście TB. Z nośnika talerzowego z pewnością będą zadowoleni fotografowie dysponujący niewielkim budżetem. Większą energooszczędność i szybszy transfer plików oferują jednak dyski SSD wyposażone w interfejs SATA, PCI Express lub M2. Bardzo szybki transfer danych gwarantuje dysk SSD PCI Express. Należy jednak zaznaczyć, iż nie jest to rozwiązanie dla użytkowników laptopów. 

Jak przechowywać zdjęcia w chmurze?

Przechowywanie zdjęć w chmurze to najwygodniejsze rozwiązanie ze względu na dostępność do plików zarówno z komputera, jak i urządzenia mobilnego. Korzystanie z wirtualnego serwera znacząco odciąża sprzęt, dzięki czemu edycja fotografii przebiega łatwiej i szybciej. Chmury dedykowane są użytkownikom Microsoft, macOS, Google itd. Dostępną na serwerze pamięć można bezproblemowo powiększyć po dokonaniu opłaty. 

Chmury cenione są również za swoją funkcjonalność. Zapisane pliki można dowolnie porządkować, dodawać do nich etykiety itp. Istnieje również opcja modyfikacji samego interfejsu, dzięki czemu praca staje się przyjemniejsza. Do obsługi zdjęć niezbędna jest przeglądarka lub aplikacja mobilna. Czy popularne chmury mają swoje wady? Pliki mogą zostać zniszczone przez ataki hakerskie, a dostęp do konta uzależniony jest od internetu.

Jak przechowywać zdjęcia papierowe?

Mimo że aparaty na klisze zostały przez większość osób już zapomniane, wywoływanie zdjęć nadal jest dosyć popularne. Dzieje się tak, ponieważ wielu ludzi chce mieć pamiątki zachowane w namacalnej formie, w pięknych albumach pełnych wspomnień, do których sięga się o wiele wygodniej i bardziej nostalgicznie niż do fotografii zapisanych na dysku. Odpowiednie przechowywanie zdjęć papierowych jest jednak istotne, aby zapobiec ich uszkodzeniu i zniszczeniu, a także, żeby utrzymać je w dobrej jakości przez wiele lat. Co należy zatem robić, a czego nie robić? Oto kilka rad:

• unikać przechowywania zdjęć w miejscach wilgotnych, takich jak piwnice czy łazienki,
• przechować zdjęcia w miejscach, w których nie będą narażone na bezpośrednie działanie światła słonecznego,
• umieścić zdjęcia w albumach z kwasoodpornymi lub bezkwasowymi kieszeniami,
• przechowywać zdjęcia w miejscach o umiarkowanej temperaturze i wilgotności.

Istnieje wiele sposobów przechowywania zdjęć, a wybór najlepszego rozwiązania zależy głównie od potrzeb i preferencji danej osoby. Wielu fotografów dla zoptymalizowania bezpieczeństwa zdjęć wykonuje kilka kopii zapasowych z wykorzystaniem różnorodnych nośników.

Autorka: Magdalena Skrzypek

Tryb preselekcji przysłony dostępny jest w lustrzankach i bezlusterkowcach, jednak wielu amatorów ma problem z jego odpowiednim zastosowaniem. Co to jest preselekcja przysłony? W jaki sposób działa to ustawienie? Kiedy warto je wykorzystać?

Czym jest przysłona w aparacie?

Przysłona to część obiektywu aparatu, kontrolująca wielkość otworu, przez który wpada światło. Składa się ona z kilku, nachodzących na siebie listków. Każda przysłona ma określoną wartość, wskazującą na ilość przepuszczanego do wnętrza aparatu światła. Im większa liczba f, tym mniejszy stopień otwarcia obiektywu.

Tryb preselekcji przysłony

Korzystając z lustrzanki bądź bezlusterkowca, tryb preselekcji przysłony znaleźć można na górnym pokrętle jako A bądź Av. Niekiedy znajduje się on w menu głównym, jednak jego oznaczenie pozostaje bez zmian. Po ustawieniu tarczy na właściwej pozycji należy wybrać odpowiednią przysłonę, a aparat automatycznie dostosuje czas naświetlania oraz ISO, czyli czułość migawki. 

Zamów odbitki zdjęć w różnych formatach – klasycznych i okazjonalnych.

W przypadku dużej światłoczułości czas naświetlania klatki jest krótki. Czasami prowadzi to do powstawania na zdjęciach szumów, czyli zmian jasności i kolorystyki pikselowej. W trybie Auto ISO aparat ustawia maksymalną czułość przy minimalnym czasie otwarcia, dzięki czemu zdjęcie nie jest rozmyte. To bardzo wygodne rozwiązanie, jednak wielu zaawansowanych fotografów samodzielnie określa czułość migawki.

Tryb preselekcji przysłony – dlaczego warto go stosować?

Tryb preselekcji przysłony pozwala na uzyskanie efektu bokeh, czyli rozmycia tła. Dzięki niemu możliwe jest wyeksponowanie najważniejszego obiektu zdjęcia poprzez zastosowanie różnicy ostrości. Chcąc uzyskać piękny efekt bokeh, należy zadbać o płynne przejście pomiędzy wyrazistą częścią zdjęcia a rozmytym tłem. W jaki sposób wykorzystać do tego tryb preselekcji przysłony? Należy pamiętać, by ustawić najmniejszą dostępną wartość f. Przyjmuje się bowiem, że duża liczba listków pozwala na ukształtowanie otworu obiektywu zbliżonego do okręgu.

Tryb preselekcji przysłony – wskazówki

Fotografując otwarte przestrzenie, warto pamiętać, by wybrać dużą głębię ostrości, pozwalającą na wyraziste odzwierciedlenie każdego obiektu. W przypadku sesji portretowych preselekcję można wykorzystać wraz z naturalnym światłem. Dynamiczne fotografie wymagają natomiast szerokiego otwarcia obiektywu. Niezbędne może także okazać się ręczne ustawienie czułości migawki. 

Jeśli chodzi o portrety uliczne, wartość przysłony powinna wynosić od f/3 do f/4. Chcąc uchwycić ogólną scenerię miasta, najlepiej sprawdzą się wartości od f/5.5 do f/8.5. O czym jeszcze warto pamiętać? W niektórych aparatach tryb preselekcji pozwala na ustawienie wartości przysłony nawet do f/30. Górną granicą powinno być jednak f/22, gdyż mniejszy stopień otwarcia obiektywu wydaje się nie mieć sensu.

Preselekcja przysłony Nikon – jak z niej korzystać?

Aby korzystać z trybu preselekcji przysłony na aparatach Nikon, należy wykonać następujące kroki:

• wybrać tryb „A” lub „Av” na pokrętle wyboru trybów na aparacie,
• obracając pierścień przysłony na obiektywie, ustawić pożądaną wartość przysłony,
• aparat automatycznie dobierze odpowiedni czas naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję.

W trybie preselekcji przysłony, aparat Nikon zachowa kontrolę nad pozostałymi parametrami, takimi jak ISO i balans bieli. Dzięki temu fotograf może skupić się na tworzeniu interesujących kompozycji i wykorzystaniu odpowiedniej głębi ostrości w swoich zdjęciach.

Tryb preselekcji przysłony jest niezwykle przydatny dla osób, które chcą wyeksponować najważniejsze elementy swojego zdjęcia, stosując różnice ostrości. Dzięki niemu fotografia staje się ciekawsza, bardziej dynamiczna i niebanalna zarazem.

Autorka: Magdalena Skrzypek

Istnieje wiele metod, za pomocą których można uatrakcyjnić zdjęcie, a jedną z nich jest rozmycie tła określane jako bokeh. Pozwala ono na wyeksponowanie najważniejszego obiektu fotografii, a jednocześnie stwarza ciekawy efekt wizualny. W jaki sposób rozmyć tło zdjęcia aparatem bądź programem edytorskim?

Rozmycie tła, czyli efekt bokeh

Efekt bokeh jest pożądany w fotografii. Charakteryzuje się miękkim, rozmytym tłem wokół ostro skoncentrowanego obiektu. Samo słowo „bokeh” pochodzi z języka japońskiego i oznacza „rozmycie” lub „zamazanie”. Ten efekt występuje wtedy, gdy używamy małej głębi ostrości (DOF) w aparacie, a światło pochodzące od źródeł z tyłu lub z przodu ostrego obiektu tworzy rozmyte, nieostre punkty. 

Ważną cechą efektu bokeh jest to, że małe punkty światła w tle przybierają charakterystyczną, okrągłą formę. Wyspecjalizowane obiektywy, nazywane obiektywami bokeh, często są projektowane tak, aby dodatkowo podkreślać i uwydatniać ten kształt, co czyni fotografie jeszcze bardziej atrakcyjnymi oraz wywołują u obserwatora wysokie poczucie estetyki.

Jak uzyskać rozmyte tło na zdjęciu?

Efekt miękkiego rozmycia jest niezwykle pomocny przy sesjach portretowych. Koncentruje on uwagę odbiorcy na najważniejszym elemencie, gdyż oddalone tło pozostaje poza obszarem głębi ostrości. Przejście pomiędzy rozmytą a wyeksponowaną częścią zdjęcia powinno być płynne, a piksele najjaśniejsze w środku i ciemniejące ku brzegom. 

Sprawdź rozmiary odbitek zdjęć dostępnych w naszym sklepie.

Chcąc wykonać bokeh na etapie fotografowania, warto zastosować dużą liczbę listków przysłony kształtujących obiektyw jako niemal idealny okrąg. Można również zdecydować się na wykorzystanie tzw. szarego filtra z gradacyjnym stopniem pochłaniania, odpowiadającego za miękkie rozmycie przy ograniczeniu ilości światła, a ponadto dwóch przesłon (roboczej i głównej), które będą sterować charakterem bokeh. 

Czy początkujący fotograf ma szansę na rozgraniczenie głównego obszaru zdjęcia od mniej istotnego tła? Oczywiście. Wystarczy odpowiednio ustawić obiektyw i ogniskową względem obrazu oraz wybrać preferowaną wartość przysłony. Im będzie ona mniejsza, tym większe rozmycie można osiągnąć. Optymalnym rozwiązaniem są aparaty z 8 listkami przysłony, czyli f/1,4.

Jak rozmyć tło na zdjęciu w telefonie?

Urządzenia z systemem iOS oraz Android oferują wiele przydatnych funkcji dla fanów fotografii. Chcąc rozmyć tło na zdjęciu w iPhonie, można użyć dedykowanej aplikacji. W przypadku płatnych rozwiązań, na uwagę zasługuje LightX – wielozadaniowy edytor zdjęć. 

Pierwszym etapem jest wybranie odpowiedniego zdjęcia z albumu. Następnie z Narzędzi należy wybrać tryb Focus. Po zaznaczeniu opcji Mask wystarczy obrysować tło, otaczające główny obiekt. Nie trzeba przy tym zachować dużej dokładności. W przypadku niezadowalającego efektu warto przybliżyć fotografię i wyeliminować niedoskonałości przy użyciu funkcji Select oraz Erase. Ostatni etap to zapisanie zdjęcia.

Użytkownicy smartfonów z systemem Android mogą skorzystać z aplikacji Snapseed. Etapy postępowania są w zasadzie takie same, jak w przypadku LightX. Po wybraniu zdjęcia należy stuknąć Narzędzia, a następnie Rozmycie. Aplikacja dokonana analizy i automatycznie edytuje fotografię. Najechanie na centralny punkt rozmycia pozwala na przesunięcie go w dowolny obszar kadru, natomiast zmniejszenie lub zwiększenie okręgu poskutkuje modyfikacją natężenia bokeh. Wśród innych aplikacji, pozwalających na rozmycie tła na zdjęciu, warto wskazać AfterFocus i Auto Blur Background.

Bokeh to ciekawy efekt wizualny, stosowany zarówno przez amatorskich, jak i profesjonalnych fotografów. Dzięki niemu można nadać stworzonemu wcześniej zdjęciu nowego, niepowtarzalnego charakteru, a także wyróżnić główny obiekt na fotografii.

Autorka: Magdalena Skrzypek

Światło nadaje klimatu fotografii, pozwala wydobyć z niej najważniejsze elementy i wywołać u odbiorcy określone wrażenie. Dzięki niemu zdjęcie staje się trójwymiarowe i dynamiczne lub płaskie, pozbawione głębi. Warto zatem wiedzieć, w jaki sposób odpowiednio wykorzystać poszczególne rodzaje światła, aby osiągnąć zamierzony efekt.

Źródła światła w fotografii

Klasyfikację źródeł światła w fotografii należy rozpocząć od światła zastanego, którego źródłem mogą być promienie UV lub sztuczne lampy. Jest to oświetlenie, jakie fotograf napotyka w określonej scenerii bez wprowadzania indywidualnych zmian. Warto zaznaczyć, że światło zastane wyklucza użycie lampy błyskowej. Dotyczy to zarówno sesji wykonywanych w pomieszczeniach, jak i w otwartym plenerze. 

Kolejne rozróżnienie stosowane w fotografii to światło naturalne oraz sztuczne. Pierwsze z nich generowane jest przez promienie słoneczne. Źródłem sztucznego światła mogą być natomiast lampy, świece, diody LED itp. Dlaczego to wszystko jest ważne? Bo każdy z typów światła ma własną temperaturę barwową, która pozwala na stworzenie odpowiedniego klimatu sesji. Wpływa ona również na odbiorcę fotografii. Oglądając zrobione zdjęcie, można bowiem odczuwać niepokój, radość lub niepewność. 

Barwy ciepłe (do 3000 K) sprzyjają wyciszeniu emocji i relaksowi zmysłów. Neutralne kolory (do 4000 K) związane są ze stagnacją, nie wzbudzają one nadmiernego pobudzenia ani ukojenia. Zimne oświetlenie (powyżej 5000 K) intensyfikuje natomiast zgromadzoną w człowieku energię, stymulując myślenie. 

Rodzaje światła wykorzystywane do robienia zdjęć

Światło w fotografii ma również określone kategorie. Światło przechodzące możemy zaobserwować w momencie jego emisji ze źródła. To oznacza, że na zdjęciu jesteśmy w stanie zidentyfikować źródło światła bezpośrednio. Przykładowo, mogą to być świece czy nawet promienie słoneczne. Jest to również światło, które musi przejść przez coś, zanim dotrze do obiektu. Taki materiał to szkło czy woda. Z kolei światło odbite zostaje odbite od powierzchni obiektu. W praktycznie wszystkich fotografiach korzysta się z tego efektu. 

Czasem w jednym ujęciu możemy zauważyć zarówno światło przechodzące, jak i odbite. Przykładowo, zdjęcie krajobrazu o zachodzącym słońcu może wykazywać zarówno światło, które przechodzi przez atmosferę, jak i światło odbite od powierzchni ziemi. Natomiast, gdyby słońce nie było bezpośrednio widoczne na zdjęciu, mówimy wtedy o samym świetle odbitym.

Inny podział wskazuje światło twarde i miękkie. Twarde światło charakteryzuje się wyraźnymi cieniami oraz dużym kontrastem, co tworzy bardziej dramatyczne i ostre obrazy. To rodzaj światła, które wydobywa się ze słabego źródła, takiego jak żarówka. Wynikające stąd cienie bywają głębokie i wyraziste. Twarde światło jest przydatne do uwydatniania tekstur obiektów, jeżeli fotograf potrafi je kontrolować.

Miękkie światło pochodzi ze źródła, które wydaje się duże, patrząc z perspektywy osoby fotografowanej. Tworzy ono delikatne przejścia między obszarami oświetlonymi a cienistymi, co sprawia, że kontrast jest niski. Na przykład w pochmurny dzień, gdy słońce jest ukryte, mamy do czynienia z miękkim światłem. Chmury rozpraszają światło, sprawiając, że pokrywa ono znacznie większą przestrzeń, co czyni je wówczas pozornie większym źródłem światła.

Najkorzystniejszy kierunek światła

Kierunek światła w fotografii ma ogromne znaczenie, bo wpływa na całe zdjęcie. Jak się je dzieli? Światło przednie wydobywa się zza pleców fotografa. Osoba pozująca na wprost kadru nie ma na twarzy widocznych cieni, przez co zdjęcie pozbawione jest efektu trójwymiarowości. Przednie światło ma wiele minusów zarówno dla odbiorcy fotografii, jak i samego modela. Nie widać tutaj głębi, dynamiki, a pozowanie przy mocnej lampie jest bardzo uciążliwe dla oczu. 

Jej przeciwieństwo stanowi zdjęcie ze światłem tylnym, które jest emitowane przez słońce albo sztuczne źródło znajdujące się za modelem czy fotografowanym obiektem. Wykorzystanie takiego kierunku wymaga dużej wprawy, gdyż główny element zdjęcia pozostaje w głębokim cieniu. Jeśli zatem fotograf chce mieć mocno oświetlony obiekt, tło zostanie pozbawione szczegółów. W przypadku odwrotnego zabiegu widoczny będzie jedynie zarys sylwetki modela z uwydatnioną scenerią za jego plecami.

Na koniec warto wspomnieć o świetle bocznym w fotografii, które jest najbardziej cenione przez użytkowników aparatów. Jego źródłem mogą być promienie, wpadające przez okno, znajdujące się po prawej lub lewej stronie pozującego. Model jest wówczas częściowo oświetlony i zacieniony zarazem, dzięki czemu zdjęcie wydaje się trójwymiarowe. Największy atut światła bocznego w fotografii stanowi jego uniwersalność – sprawdza się świetnie w każdej scenerii.

Światło w fotografii da się kategoryzować z uwzględnieniem wielu kryteriów. Co więcej, to, co dla jednego wydaje się wadą, dla drugiego może stać się zaletą. Warto zatem pamiętać o tym, by bawić się oświetleniem, wykorzystując jego cechy na kilka sposobów. Kto wie, jaki rodzaj światła stanie się twoim sprzymierzeńcem?

Autorka: Magdalena Skrzypek

Perspektywa to narzędzie każdego artysty, dzięki któremu może on nadać swojej pracy wyjątkowej głębi. Pozwala również na stworzenie iluzji, a więc drobne oszukanie zmysłów widza. Jakie są rodzaje perspektywy i w jakich okolicznościach warto ją zastosować?

Czym jest perspektywa?

Pojęcie perspektywy odnosi się nie tylko do fotografii, ale także innych sztuk wizualnych, m.in. malarstwa i architektury. Definiowana jest jako sposób oddawania trójwymiarowych obiektów i przestrzeni na zdjęciu lub obrazie. Polega na rzutowaniu punktów na płaszczyznę, przy czym ważne jest przyjęcie jednego z nich jako środka perspektywy. Stosując tę technikę, fotograf deformuje widziany obraz. Przedstawiane elementy zmniejszają się wraz z oddaleniem od punktu obserwacji, przez co linie równoległe stają się zbieżne i spotykają się w określonym teoretycznie punkcie.

Jakie są perspektywy w fotografii?

Istnieje wiele odmian perspektywy w fotografii. Najczęściej stosowaną jest technika linearna, polegająca na ukazaniu trójwymiarowych obrazów z zachowaniem wrażenia głębi. Perspektywa linearna stosowana jest od kilkuset lat, a jej podstawy opracował Leon Battista Alberti, XV-wieczny malarz, architekt i poeta pochodzący z Włoch. Istotą techniki jest pozorne zmniejszenie się obiektów w miarę oddalania od widza oraz teoretyczna zbieżność ku horyzontowi linii biegnących od fotografa w stronę obserwowanego obrazu.

Perspektywę linearną dzieli się na ptasią, żabią, czołową, boczną oraz ukośną. Pierwsza z nich polega na kadrowaniu obrazu za pomocą obiektywu, znajdującego się nad fotografowanym obiektem. W perspektywie żabiej należy natomiast ustawić aparat w taki sposób, by znajdował się poniżej środka obserwowanego elementu, dzięki czemu wydaje się większy niż w rzeczywistości. Warto zaznaczyć, że technika linearna może mieć jeden, dwa bądź trzy punkty zbiegu. Perspektywa jednozbiegowa uznawana jest za najprostszą do opanowania.

Czym jest wymuszona perspektywa?

Wymuszona perspektywa sprawia, że obiekt wywołuje wrażenie mniej lub bardziej oddalonego i zdeformowanego rozmiarowo. Jej zasadniczym celem jest oszukanie oczu widza. Przykładem perspektywy wymuszonej może być zdjęcie przedstawiające człowieka, który dłońmi obejmuje słońce. Tego typu fotografie opierają się zatem na zabawie skalą. Im dalej obiekt znajduje się od obiektywu, tym bardziej zmniejsza się jego rozmiar względem elementu na pierwszym planie. W ten sposób można stworzyć złudzenie psa większego od drzewa, człowieka od wieżowca itp.

Jak można zastosować perspektywy w fotografii?

Perspektywa pozwala na kontrolowane przekształcenie rzeczywistości. Choć koncentruje się na formie, bardzo często pozwala wyeksponować ukryty przekaz fotografii. Perspektywa musi być jednak stosowana świadomie, gdyż w przeciwnym razie zdjęcie stanie się nieczytelne i kiczowate. Warto pamiętać, że każda technika ma swoje wady i zalety. Rodzaj perspektywy należy zatem dostosować do obserwowanego obiektu, odległości od obiektywu, zamierzenia itd.

Technika żabia jest świetnym rozwiązaniem dla fotografów, którzy chcą podkreślić atuty modela przy jednoczesnym ukryciu drobnych niedoskonałości. Dzięki obiektywowi ustawionemu poniżej środkowej partii ciała pozującego, optycznemu wydłużeniu ulegają nogi, a cała sylwetka wydaje się wyszczuplona. Żabia perspektywa stwarza jednak pewien dystans między modelem a odbiorcą zdjęcia. Widz postrzega bowiem pozującego jako osobę wyniosłą, niedostępną, zbyt pewną siebie, patrzącą z góry na innych.

Perspektywa ptasia nie jest natomiast wskazana przy fotografowaniu ludzi o niskim wzroście. Skutkuje ona skróceniem i „spłaszczeniem” sylwetki. Jej mankamenty można jednak wykorzystać, np. w zdjęciach robionych mężczyźnie o dużych zakolach, gdyż w takim ujęciu będą one znacznie mniej widoczne. Ptasią perspektywę często stosuje się także u kobiet z bardzo wysokim czołem.

Perspektywa czołowa jest natomiast doskonała, kiedy chce się ująć na jednym obrazie większy budynek lub jakiś obszar, ale takim, jakim jest naprawdę. Wykorzystuje się ją często do fotografowania zabytków lub dużych grup podczas przyjęcia czy innego spotkania. Sprawdza się też np. przy fotografiach świątecznych, kiedy cała rodzina siedzi przy stole.

Choć perspektywa wydaje się trudnym i złożonym zagadnieniem, w gruncie rzeczy polega na zabawie widzianym obrazem, tworzeniem jego przekształconego odzwierciedlenia na fotografii. Warto zatem korzystać z różnorodnych technik czy zmieniać kadrowanie, by zaskoczyć odbiorców.

Autorka: Magdalena Skrzypek

Odpowiednio wykonane zdjęcie nie wymaga poświęcania dużo czasu i energii na obróbkę, jednak aby tak się stało, należy uwzględnić wiele czynników, a jednym z nich jest kadrowanie. Dzięki niemu można nie tylko dobrze uchwycić konkretny obiekt, ale również opowiedzieć pewną historię, którą będzie mógł odczytać odbiorca. W jaki sposób kadrować zdjęcia? O czym powinien pamiętać każdy fotograf?

Jak kadrować zdjęcia?

Jedną z podstawowych zasad kadrowania zdjęć są tzw. mocne punkty, które wyznacza się poprzez poziomy i pionowy trójpodział zdjęcia. Zgodnie z tą metodą najważniejsze elementy fotografii powinny znaleźć się na przecięciach poprowadzonych wcześniej prostych. W jaki sposób dobrze wykadrować swoje zdjęcie? Może wydawać się to trudne, gdyż technika ta wymaga wyobraźni, jednak w miarę rozwoju umiejętności, zasada mocnych punktów staje się oczywistością. 

Przed sfotografowaniem scenerii lub modela, należy wyobrazić sobie dwie linie w pionie oraz poziomie, przecinające widziany obraz. Efektem tej wizualizacji będzie dziewięć kwadratów, a w miejscach ich styku powstaną cztery mocne punkty i to właśnie w nich powinny znaleźć się najważniejsze obiekty obrazu. Większość aparatów pozwala na podzielenie fotografii, co znacząco ułatwia zrobienie świetnego kadru. 

Dlaczego warto pamiętać o zasadzie trójpodziału? Mocne punkty przyciągają uwagę odbiorcy w pierwszej kolejności. Jeśli znajdujące się tam elementy będą interesujące, wówczas widz zatrzyma się na dłużej, by dokładniej zapoznać się z fotografią. W przypadku małej atrakcyjności tych obszarów obserwator uzna pracę za sztampową i niegodną uwagi. 

Zasada mocnych punktów stoi w opozycji do kompozycji centralnej. Według wielu specjalistów umieszczenie najważniejszego elementu w środku zdjęcia czyni obraz nudnym, statycznym i odwracającym uwagę widza od reszty fotografii. Warto pamiętać, żeby przy kadrowaniu wykorzystywać kilka mocnych punktów. Mogą to być np. poziome względem siebie dwa przecięcia. Nie należy jednak wykorzystywać wszystkich punktów, gdyż istnieje ryzyko stworzenia centralnego kadru.

Jak kadrować zdjęcia ludzi?

Kadrowanie zdjęć ludzi to ważny aspekt fotografii portretowej, który może znacząco wpłynąć na ostateczny wygląd i jakość fotografii. Jak kadrować zdjęcia ludzi w sposób efektywny i estetyczny? Przede wszystkim skup się na twarzy modela, starając się uzyskać odpowiednie zbliżenie. Oczy są szczególnie ważne, dlatego upewnij się, że są ostre i dobrze widoczne. 

Wykadrowanie na twarz pozwoli na uchwycenie emocji i detali. Staraj się unikać przycięcia ważnych części ciała, takich jak ręce, stopy czy ramiona. W przypadku portretów zazwyczaj zaleca się kadrowanie od góry głowy do ramion lub od góry głowy do pasa. Upewnij się także, że model jest dobrze umieszczony w kadrze, a tło nie dominuje nad głównym obiektem. Unikaj zbyt dużej ilości pustej przestrzeni wokół modela, chyba że jest to zamierzony efekt artystyczny. 

Jeśli chcesz stworzyć bardziej kreatywne zdjęcie, nie ograniczaj się do jednej perspektywy. Wypróbuj różne kąty, od góry, z boku, z dołu. Zwracaj uwagę na tło – musi być ono odpowiednio dopasowane do tematu zdjęcia i nie może odwracać uwagi od modela. Często rozmycie tła (efekt Bokeh) może pomóc skupić uwagę na głównym obiekcie. Na koniec najważniejsze: pamiętaj o oświetleniu. Wybierz odpowiednie światło, które będzie tworzyć korzystne cienie i podkreśli atuty modela.

Jak kadrować zdjęcie? Złoty podział

Złoty podział określany jest mianem boskiej proporcji i stosuje się go w wielu dziedzinach – humanistycznych, artystycznych i ścisłych. Jego definicja dla wielu osób brzmi bardzo zagadkowo, gdyż zgodnie z założeniami należy podzielić odcinek na dwie części, tak by stosunek długości dłuższej prostej do krótszej z nich był taki sam jak całego odcinka do części dłuższej. W jaki sposób zastosować tę zawiłą teorię w kadrowaniu zdjęcia bez wykonywania obliczeń? Postępowanie jest bardzo podobne do zasady trójpodziału. 

Pierwszy etap to zwizualizowanie sobie podziału zdjęcia na trzy równe części w pionie i poziomie, czyli stworzenie w wyobraźni dziewięciu kwadratów. Zasadniczy temat zdjęcia powinien znaleźć się po lewej bądź po prawej stronie, tak by pozostałe 2-3 poziome linie (6 kwadratów) pozostały niezapełnione. 

O ile w trójpodziale fotograf ma do dyspozycji aż cztery mocne punkty, o tyle w boskiej proporcji wykorzystuje się zwykle dwa przecięcia. Należy pamiętać, że podane proporcje są umowne i trzymanie się sztywno wytyczonych reguł nie jest konieczne. Dużym ułatwieniem z pewnością będzie automatyczne podzielenie kadru przez aparat.

Jak kadrować zdjęcia w Photoshopie?

Kadrowanie zdjęć można wykonać nie tylko na etapie fotografowania, ale również edycji. Istnieje wiele narzędzi do obróbki zdjęć, m.in. Photoshop. To fotograficzny multitasking, z którego korzystają zarówno amatorzy, jak i bardziej doświadczeni fotografowie. Jak kadrować zdjęcia w Photoshopie? Na menu narzędzi należy wybrać opcję Kadrowanie, a następnie zaznaczyć odpowiedni obszar zdjęcia przy użyciu wyświetlonego obramowania. Na pasku Sterowanie można wskazać takie wartości jak rozmiar, proporcje oraz nakładki (złoty podział, trójpodział). Dodatkowe ustawienia to m.in.:

• podgląd automatycznie do środka,
• tryb klasyczny, z użyciem standardowych narzędzi Kadrowania,
• pokaż obszar wykadrowany – jeśli funkcja nie jest włączona, można zobaczyć jedynie końcowy obszar,
• włącz pole wycięcia – pozwala na nałożenie tinty na kadrowane obszary,
• usuń wykadrowane piksele.

Po zaznaczeniu wszystkich preferowanych ulepszeń należy zatwierdzić zmiany.

Jak dobrze kadrować zdjęcia? Istnieje wiele metod, które można wykorzystywać w trakcie pracy z aparatem lub podczas edycji fotografii. Najważniejsze jest jednak zastanowienie się nad przekazem. Dzięki temu spośród dostępnych technik kadrowania zdjęcia można wybrać tę, która najlepiej wyeksponuje przyjęte wcześniej założenia.

Autorka: Magdalena Skrzypek